Mobiliteit, motivatie en roeping. Het belang van mobiliteit van predikanten en de vrucht voor onze motivatie.

A. Er is veel aandacht voor mobiliteit onder predikanten: dat je beweegbaar bent. Verplaatsbaar en inzetbaar. Dat is een goed doel. Heb ik dat doel nagestreefd in mijn beroepscarrière? Nee en ja. Nee, omdat ik het nooit bewust als hoog genoteerd doel heb gesteld. Já, omdat ik achteraf constateer dat het een enorm belangrijke factor is geweest in heel onze carrière. Ik schrijf met opzet 'onze', omdat mobiliteit alleen tot z'n volle recht komt, als je daar als echtpaar (als je dat bent) voor gaat. B. Als definitie van mobiliteit hanteer ik: de bereidheid om je gaven op de gewenste plaats in de gewenste mate in te zetten, en de bereidheid daarvoor iets van jezelf op te offeren. C. Positieve waarde van mobiliteit. Mobiliteit kun je een pool van de waarde trouw noemen. Trouw heeft te maken met geloof, en met gehoorzaamheid, zoals Abraham toonde. Dat uitte zich in het zeldzaam mooie voorbeeld van mobiliteit: hij verliet land, volk en familie, om gehoorzaam te zijn aan de roeping die van God kwam. Binnen diezelfde waarde ‘trouw’ is standvastigheid net zo goed een pool. Er zijn veel voorbeelden van dienaren van God, die in hun werk werden gezegend en trouw hun roeping vervulden, terwijl dat niet vooral hun eigen keuze was of voorkeur had. Trouw bleven ze standvastig. Er zijn voorbeelden van kerkplanters die 30 of 40 jaar lang met vrucht werkten aan één taak en op één plaats. D. Zoals een hoge mate van mobiliteit positief is, als ze gepaard gaat met trouw en gehoorzaamheid aan de roeping die van God komt, is ook standvastigheid positief, als die gepaard gaat met trouw en gehoorzaamheid aan die roeping. Ik werk dat liever zo uit: de ideale mobiliteit betekent dat je bereid bent je gaven niet alleen hier, maar ook elders of anders in te zetten. Maar soms is de roeping van God juist dat je standvastig volhoudt in dat ene taakveld waar God je voor roept. En soms is het juist omgekeerd. Dit heeft consequenties zowel voor mij als predikant, als ook voor het werkveld, vaak: de gemeente. Een predikant moet bereid zijn tot mobiliteit, en een gemeente moet bereid zijn om alle polen binnen de waarde ‘trouw’ te respecteren. Mobiliteit en ook standvastigheid van predikanten. E. Hieruit volgt, dat we een beroep moeten kunnen doen op mobiliteit als een zelfstandige waarde, die alles te maken heeft met: Jezus volgen, gehoorzaamheid, roepingsbesef. Tegelijk betekent dat niet dat steeds zo veel mogelijk verplaatst wordt: alsof een goede spreker voortdurend heen en weer zou moeten worden gevlogen, of een goede leider als een soort van bisschop hele regio´s zou moeten besturen. Binnen de waarde trouw en het volgen van Jezus zijn meer polen dan alleen mobiliteit. We zijn geen soort mobiele eenheid en moeten dat ook niet worden. Maar we zijn wel degelijk bereid te gaan, als God roept. F. Persoonlijke ervaring: Als ervaringsdeskundige kan ik meepraten over een hoge mate van mobiliteit. Ik ben na 30 jaar predikantschap in mijn zesde gemeente, zonder nog tijdelijke deeltijdtaken tussendoor erbij te rekenen. Wat ik daarvan vind is niet zonder meer ideaal, ook niet voor het werk. In sommige plaatsen was ik te kort, en heb ik zo weinig kunnen doen, al deed ik m´n best. Maar bepaalde uitdagingen vragen tijd, misschien meer tijd die ik kreeg of mezelf gaf om ze goed uit te werken of af te ronden. Dit is allemaal niet zo gemakkelijk meetbaar. Vast staat wel dat niet alles zonder meer positief was, tot nu toe, ook vanwege die hoge mate van mobiliteit. In de eerste plaats voor de kerken. Ik besef in zwakheid te leven en te werken, en de vruchten die er verschenen in die dertig jaren, zijn genadevruchten: ondanks mijn zwakheid, heeft God me toch willen gebruiken. Aan hem de eer. G. Motivatie Iets anders is wel zonder meer positief te noemen in dit verhaal. De drijfveer van dit papier is de positieve uitwerking van mijn mobiliteit voor mijn motivatie. Wij, mensen zijn zo geneigd ons te nestelen, ons te hechten en ons kleine rijkje te stichten. Dat menselijke is ook predikanten niet vreemd. Een hoge mate van mobiliteit helpt te voorkomen dat we ons aan van alles en nog wat hechten. In die zin is het een test. Op sommige momenten kan het voelen als een gemis: nergens echt geworteld zijn; niet echt carrière hebben kunnen maken. Diverse collega´s ervaren dat op diverse manieren. Maar de vrucht daarvan is geweldig. Want de test vraagt in feite: deed je het écht voor de zaak van zijn Rijk? Deed je het echt voor Hem? Want ik ben maar een mobiele voorbijganger. Zoals Abraham een zwervende Arameeër was [Deut.26:5]. Mooi als je die vraag overtuigd positief beantwoorden kunt!

Een [viertandige] vork en een fiets, en zo veel mensen!

Wij mensen hebben van die dingen waar we ons aan hechten: je eigen mok die zo lekker drinkt, of je afgedragen schoenen die zo lekker zitten. Je kunt het verder invullen. Ik ben erg gehecht aan mijn fiets, en toen ik die drie en een half jaar geleden kwijt raakte, was ik nogal ontdaan. In een kwetsbare situatie, zonder een fiets ter vervanging binnen bereik, voel je dat misschien ook meer, dan wanneer alles op rolletjes gaat. Een andere hobby, naast fietsen dus, is tuinieren. Dat is me dierbaar, elke week een poosje contact met planten en aarde. Ik wist niet dat ik iets had met de (viertandige) vork als gereedschap. De snoeischaar en de bladhark staan dichter bij me, zou ik zeggen. Maar toen ik enkele weken geleden de vork kwijtraakte, merkte ik dat het me raakte. Ik piekerde waar hij kon zijn, en vaak liep ik een extra rondje, om of in het huis, om te kijken of hij misschien niet ergens schuil hield waar ik nog niet gekeken had. Ik heb zelfs over de vork gedroomd. En dit soort is hier niet te koop! Wat was ik blij, toen ik na weken, vanmorgen de vork heb teruggevonden! Hij stond te wachten aan de binnenkant van de muur die ons terrein scheidt van de straat. Een beetje roestig al, geen nood, ik was de koning te rijk. Als een kind zo blij. En ik dacht: nu begrijp ik nog beter die les van Jezus, over de vrouw die haar huis veegde, todat ze de verloren munt gevonden had! Groot feest, met vriendinnen en buren! Lucas 15.8-10. Een feest heb ik niet gegeven, dat mag ook niet in deze bijzondere tijd van besmettingsgevaar. Maar de vreugde is er niet minder om. Om Jezus´ lessen goed te begrijpen heb je blijkbaar een zekere schaarste nodig, en kwetsbaarheid. Ze helpen in ieder geval, om Gods bewogenheid iets meer te begrijpen: die diepe blijdschap en vreugde om één enkel mens die tot inkeer komt. Elk één. En er zijn er zo veel!

Adolf von Harnack, voornamelijk als Dogmahistoricus. Dissertatie Kornelis Sietsma

De dissertatie van oudoom Kornelis Sietsma, 502 pagina's lang, en ouderwets en taai in taalgebruik, heb ik geprobeerd samen te vatten in een document van 21 pagina's. Dat is in ieder geval flink korter. Of het ook allemaal duidelijk is? Ik weet het niet. Wat had oom Kees een enorme kennis van theologie en kerkgeschiedenis. En Von Harnack blijkbaar ook. Ik hoop dat de samenvatting voor de liefhebber te downloaden is, hiernaast, en zo niet, stuur dan een berichtje. Dan mail ik het toe als gewone bijlage. Schroom niet. Het is een genoegen!

Unidade para a Igreja, e no país, será que não precisa?

Ontem escrevi esta meditação no nosso boletim Conviver: Conviver Boletim Nº 1710 - 29 / 03 / 2020 Unidade para a Igreja, e para o povo? Na igreja a unidade é uma realidade e necessidade indispensável. Se não tivesse unidade no que cremos, resumido por exemplo no Credo, haveria só confusão permanente. Em cada encontro íamos discutir a pergunta se Jesus ressuscitou de verdade ou não; se Ele vai voltar ou não; se Deus criou os homens, ou não. Felizmente tudo isso não precisa. Temos clareza sobre o que cremos, sobre o que Jesus Cristo fez e faz por nós, e muito mais. Essa unidade é indispensável, mas também é preciosa. Salmo 131 elogia esta unidade. A unidade cria espaço para viver e trabalhar juntos em paz, e para juntos celebrar a nossa felicidade pela fé. Paulo também enfatiza esta unidade em Efésios 4:3-6. Ele escreve: “Façam todo o esforço para conservar a unidade do Espírito pelo vínculo da paz. Há um só corpo e um só Espírito, assim como a esperança para a qual vocês foram chamados é uma só; há um só Senhor, uma só fé, um só batismo, um só Deus e Pai de todos, que é sobre todos, por meio de todos e em todos.” O mundo pode aprender alguma coisa desta verdade. Unidade no país por exemplo, é igualmente importante para aquele país. Na semana passada ouvimos uma palestra do presidente do país. Nós, cristãos, queremos apoiar o presidente, pois reconhecemos que ele o merece; veja 1Tm2:1-4, e note que o apelo para apoiar o governo é conectado com o motivo da unidade que temos em Cristo. Triste, nesta palestra, foi a atitude do presidente quando ele atacou governadores de vários estados do país. Ele usou a palavra ‘crime’ quando se referiu a medidas políticas que afetam a economia. Pode ser por causa de uma outra opinião sobre o vírus; outra visão; outra política. Mas não é crime. Se fosse, um juiz deveria se pronunciar, e não o presidente do país. O presidente, ainda mais sendo cristão, deve promover a unidade do governo. Ele não deve atacar governadores ou outros que também receberam um ofício de Deus, mas ele deve lutar e trabalhar para apresentar ao povo unidade de governo. Tarefa difícil, desafio grande. Ele depende dos mesmos meios que temos, para suportar decepções e inimigos: a Palavra de Deus, a oração e a direção do Espírito Santo, que dá os dons necessários a cada um que confia no Senhor. Dentro da igreja, mas também fora dela. Paulo escreve, falando dos dons do Espírito: “Todas essas coisas, são realizadas pelo mesmo e único Espírito, e ele as distribui individualmente, a cada um, conforme quer. [1Co12:11] O presidente também pode confiar nesse apoio, vindo de Deus. Daí vai crescer a unidade e o povo vai receber a bênção de Deus. Pr. Raul Na página onde pode enviar mensagens ao Presidente, eu só podia colocar 2000 dígitos. Por isso coloquei um resumo desta meditação naquela página e enviei. Vamos ver se receberemos uma resposta .....

Wie is Bolsonaro en wat wil hij eigenlijk?

Brazilië komt de laatste tijd regelmatig op een negatieve manier in het nieuws door de branden in de Amazone. Breder klinken er verwijten dat Brazilië te weinig zou doen aan de bescherming van alle natuurgebieden en van de inheemse bevolking: de indianen. Sommigen menen dat er ook sprake is van onderdrukking van vrije meningsuiting, waar vooral links Brazilië van te lijden zou hebben, en zelfs militarisme wordt als dreiging genoemd. Als eindverantwoordelijke voor dit verkeerde beleid wordt de huidige regering genoemd, onder leiding van president Jair Bolsonaro. Hijzelf zou de hoofdverantwoordelijke zijn voor deze koers, en daarmee ook de hoofdschuldige. Hij krijgt dan ook meestal het etiket ‘extreemrechts’ opgeplakt, of ‘de tropische Trump’. Kloppen die etiketten? Ik meen van niet. Ze worden te snel op de regering Bolsonaro toegepast. Maar waarvoor staat hij dan wel, en wat wil hij? Domme tweets. Laat ik vooraf stellen dat Bolsonaro domme en verkeerde uitspraken heeft gedaan. Zowel in het verleden als meer recent. Over vrouwen, homo’s en nog wel meer. Die zijn niet goed te praten. Maar, ze geven geen beeld van het beleid dan Bolsonaro. Bolsonaro doet het anders dan bijvoorbeeld Trump. Hij kletst soms onzin via tweets, maar geeft op gezette tijden inkijk in wat hem en vele anderen beweegt, en wat verklaart waarom zoveel mensen nog steeds positief over hem zijn. Bolsonaro, Cuba en Venezuela. Bolsonaro kon zich op een conferentie over de Amazone niet uitspreken, vanwege de gevolgen van de aanslag die er op hem was gepleegd. Hij zegde toen toe om wel de toespraak tot de 74e Algemene Vergadering van de Verenigde Naties te houden, en daar onder meer zou ingaan op de Amazone, omdat die hem na aan het hart ligt. Interessant. Wat heeft hij daar gezegd? De meest belangrijke zin van Bolsonaro was: “ik verwerp het socialisme, omdat we daarmee langs de rand van de afgrond zijn gegaan.” Dat klinkt nogal intolerant, maar wat bedoelt hij daarmee? Het socialisme waarover hij spreekt, is niet een gematigd democratisch socialisme (zoals in Nederland PvdA, GroenLinks), maar een totalitair socialisme. (Misschien communisme?) Dit socialisme heeft vorm gekregen in het Forum van São Paulo, gesticht in 1990 door Fidel Castro (Cuba) en Lula (Brazilië), waarbij ook Hugo Chavez (Venezuela) zich later aansloot, en waarvan we de desastreuze gevolgen kennen. Dit Forum is levend en actief tot vandaag, legt Bolsonaro uit, maar daar heeft Brazilië, door hem te verkiezen, nu tegen gekozen. Als gevolg daarvan verminderde de invloed van Cuba in het land, al vóór dat Bolsonaro aantrad. Wij, als inwoners van Brazilië zijn daar enorm blij om. Soms stellen we ons voor wat er gebeurd was, als Brazilië het spoor van Venezuela of Cuba was gevolgd. Het was een catastrofe geworden. De eerste voortekenen van die catastrofe tekenden zich af in de steeds erger wordende corruptie die het land teisterde, en die nog lang niet is opgeruimd. Corruptie heeft de afgelopen decennia altijd wel een bepaalde ruimte gehad in Brazilië, maar sinds de socialistische regeringen vanaf 2003 werd het er steeds slechter op. Het grootste schandaal, de Lava Jato, heeft getoond dat er wijdverbreide corruptie bestond tot in de hoogste lagen van de regering, waarvoor de socialistische ex-president Lula dan ook veroordeeld is tot 9,5 jaar gevangenisstraf. Socialistische invloed via milieu-activisme. Bolsonaro wil dit soort socialisme geen ruimte meer geven. Maar, het laat zich niet zomaar uit het veld slaan. Het gebruikt onder meer de linkse vleugel van de milieubeweging om Bolsonaro te bestrijden. Dit doet het ook door propaganda, en niet steeds op een eerlijke manier. Dit verklaart de soms reactionaire houding van Bolsonaro. Bolsonaro legt uit, dat hij van de Amazone houdt, en dat geloof ik. Maar hij geeft aan dat de bestrijding van corruptie en vanuit buitenland dreigend totalitair socialisme (denk dan aan het genoemde Cuba en Venezuela, en de machten die dat steunen) nu de prioriteit heeft. Daarom benadrukt hij de soevereiniteit van Brazilië. Bolsonaro wil goede verhoudingen met vooral de vrije wereld. Maar die vrije wereld kan Brazilië niet gaan dicteren hoe het beleid met betrekking tot de Amazone eruit moet zien. Wie is Bolsonaro? Terugkerend tot de vraag wie Bolsonaro is en wat hij wil, is mijn antwoord: Bolsonaro is een gematigd rechts politicus. Een man met fouten. Maar niet de extreemrechtse man, zoals hij wordt neergezet. Wat wil Bolsonaro? Bolsonaro wil een gematigd rechts, vrij en democratisch-liberaal beleid voeren, waarin als speerpunten aandacht is voor: bestrijding van de corruptie; bestrijding van de misdaad; herstel van de economie; vrijheid en redelijke welvaart voor alle burgers; bescherming van de immense natuurgebieden die Brazilië rijk is; en bijdragen aan het goede in de internationale politiek. Bolsonaro zei in de genoemde vergadering: “wat we nodig hebben is: de waarheid voor ogen te houden, volgens Johannes 8:32 ‘U zult de waarheid kennen, en de waarheid zal u vrijmaken’. Al onze instrumenten, nationaal en internationaal, moeten in laatste instantie op dat doel gericht zijn.” Wij herkennen zoveel positieve punten in de visie en het beleid van Bolsonaro, vooral vergeleken met de aanwezige alternatieven, dat we hem graag de kans geven zeker zijn eerste termijn vol te maken. En we bidden God, die ook door Bolsonaro wordt gedankt en gediend, of Hij hem op die weg zijn zegen geeft.

Tatu

Tatu is de naam hier voor het gordeldier. Een bijzonder, prachtig dier. Het lijkt wel een kruising tussen een schildpad en een miereneter (Tamanduá). We zien hem niet zo vaak, en helaas voor het eerst al te laat: overreden vlak voor ons huis ...

De Sunarnackiani van Adolf von Harnack 1851-1930

Vandaag stuitte ik op een kennispuzzeltje. Ik lees op pagina 145 van het boek Adolf von Harnack voornamelijk als dogmahistoricus een zin: (Harnack heeft ...) “als leraar in het formeel onderzoek, in methodisch speuren, een school gevormd van Sunarnackiani, die hem nooit vergeten hebben en ook nooit vergeten zullen.” Daarna wordt er geen woord meer gewijd aan de Sunarnackiani. Is het een beweging? Een filosofische stroming? Een karakter? Het wordt niet duidelijk. Google levert slechts één referentie op, en die leidt naar www.Delpher.nl, een site voor zoeken in alle bestaande documentatie, en die wijst naar hetzelfde proefschrift, de zelfde zin, op dezelfde pagina. Dit betekent dat het een wereldwijd uniek woord of begrip is, óf een typefout, wellicht? De uitgave was in 1933, zeldzame fouten bleven toen wel staan. Maar wat is of zijn Sunarnackiani? ...