Catechisatie buiten [Openlucht]

Catechisatie houden in de open lucht, is altijd iets waarvan ik gehouden heb, en nog steeds van houd. (Foto a en b - de groep) In Grootegast fietsten we dan door de polder richting Gerkesklooster, of Lutjegast, en zaten een poosje aan de Doezumertocht, bij De Wieren, en mediteerden over Psalm 29, vooral als het regenachtig of dreigend was. Soms hoorden we - zoals vers 3 zegt - de stem van de Heer boven het water. In Zaltbommel is er vlakbij de kerk een gegraven put, die vol water staat, uiteindelijk ook een meer, en daar liepen we ook regelmatig een rondje omheen, al pratend over een stelling of een onderwerp. Wat vind jij van de Islam, bijvoorbeeld. Terloops wat aandacht voor het net gelegde kikkerdril. De tijd was anders dan tien jaar daarvoor in het Westerkwartier. Vandaag was het hier, in Carambeí, PR-Brazilië, de bedoeling dat we gingen fietsen, en dat deden we. De moeder van een catechisante had voorgesteld dan naar dit bos (foto c,d,e) te fietsen, wat hun eigendom is, midden tussen de akkers. Het zijn Pinheiros, waarvan we in Nederland een soortgenoot kennen, die wordt Slangenden - ook een Araucária - genoemd. Officieel is de naam van de soort hier: Araucária Angustifólia (foto f). Haar voorstel was, dat we daar wat Pinhão (dat is de eetbare vrucht van deze boom) zouden roosteren en eten. Ik was benieuwd hoe dat zou gaan. Maar de catechisanten hadden er alle vertrouwen in. Eén van hen had tot mijn verbazing lucifers bij zich, en na aankomst in het bos gingen ze direct aan de slag: wat hout sprokkelen (foto g,h). Binnen tien minuten brandde er een stevig vuurtje (foto i,j) De pinhão werd erin gegooid, en na tien minuten waren ze gaar. (foto k,l) Ik stond perplex. In een pan moet je ze langer dan een uur koken voor ze zacht zijn, en de jeugd fixte dit even binnen tien minuten! De pinhão was lekker. Deze vorm van een versnapering maken en eten, heet: fazer uma Sapecada De tijd was om, maar niemand hoefde per sé weg. Dus fietsten we door de akkers nog een stukje. Verkenden het land rondom de akker, en bezochten toen het historisch museum (foto m) over deze immigrantenplaats Carambeí. Die immigratie van Nederlanders begon meer dan 100 jaar geleden, in 1909. De meeste van mijn catechisanten zijn wel afstammelingen van deze immigranten. Bijzondere verhalen!