Gisterenmiddag gestorven en vanmiddag begraven ...

Er zijn dingen waar je niet zo gemakkelijk aan went. Hier, in Brazilië, is dat bijvoorbeeld het geval met overlijden en begraven. Er is een wet, die bepaalt dat in geval van overlijden, de overledene binnen 24 uur begraven moet worden. Dat heeft vast te maken met redenen van hygiëne. In de warme, grote steden, gaat de ontbinding enorm snel, en veel mensen hebben geen voldoende middelen om de rekening voor koeling te betalen. Het is dus goed, dat de begrafenis niet te lang op zich laat wachten. Aan de andere kant is het vrij rigoreus om dit bindend voor te schrijven. Dat kan ook nadelen hebben. Afgelopen zaterdagmiddag stierf er onverwacht iemand, die hier op bezoek was, vanuit een plaats op 1920 km. afstand. Nu wist de familie, dat hij graag hier begraven wilde worden, omdat hij hier vandaan kwam. Maar dat betekende dus wel voor de naaste familie, dat zij hier naartoe moesten komen. Ze moesten urgent een vlucht regelen, en opgehaald worden, en kwamen zondag, ongeveer 12 uur aan, terwijl de begrafenis daarna, om 16.00 uur plaatsvond. Dat is wel snel. Weinig tijd om te verwerken. Ook voor de voorganger (in mijn geval: voor mij) is de tijd kort, om de begrafenisdienst goed voor te bereiden. Vooral als het een onverwacht of plotseling overlijden is. Ik hoorde zaterdagavond, tegen elf uur, van het overlijden, met de vraag of ik de dienst zondagmiddag vier uur kon doen. Dus na de ochtenddienst, en voor de avonddienst. Wat tijd betreft, kon het, maar wat voorbereiding betreft nauwelijks. Gelukkig begrijpt iedereen dat het karakter dan anders is, en er is begrip voor improvisatie. Dat kan ook niet anders.