Een [viertandige] vork en een fiets, en zo veel mensen!

Wij mensen hebben van die dingen waar we ons aan hechten: je eigen mok die zo lekker drinkt, of je afgedragen schoenen die zo lekker zitten. Je kunt het verder invullen. Ik ben erg gehecht aan mijn fiets, en toen ik die drie en een half jaar geleden kwijt raakte, was ik nogal ontdaan. In een kwetsbare situatie, zonder een fiets ter vervanging binnen bereik, voel je dat misschien ook meer, dan wanneer alles op rolletjes gaat. Een andere hobby, naast fietsen dus, is tuinieren. Dat is me dierbaar, elke week een poosje contact met planten en aarde. Ik wist niet dat ik iets had met de (viertandige) vork als gereedschap. De snoeischaar en de bladhark staan dichter bij me, zou ik zeggen. Maar toen ik enkele weken geleden de vork kwijtraakte, merkte ik dat het me raakte. Ik piekerde waar hij kon zijn, en vaak liep ik een extra rondje, om of in het huis, om te kijken of hij misschien niet ergens schuil hield waar ik nog niet gekeken had. Ik heb zelfs over de vork gedroomd. En dit soort is hier niet te koop! Wat was ik blij, toen ik na weken, vanmorgen de vork heb teruggevonden! Hij stond te wachten aan de binnenkant van de muur die ons terrein scheidt van de straat. Een beetje roestig al, geen nood, ik was de koning te rijk. Als een kind zo blij. En ik dacht: nu begrijp ik nog beter die les van Jezus, over de vrouw die haar huis veegde, todat ze de verloren munt gevonden had! Groot feest, met vriendinnen en buren! Lucas 15.8-10. Een feest heb ik niet gegeven, dat mag ook niet in deze bijzondere tijd van besmettingsgevaar. Maar de vreugde is er niet minder om. Om Jezus´ lessen goed te begrijpen heb je blijkbaar een zekere schaarste nodig, en kwetsbaarheid. Ze helpen in ieder geval, om Gods bewogenheid iets meer te begrijpen: die diepe blijdschap en vreugde om één enkel mens die tot inkeer komt. Elk één. En er zijn er zo veel!