2012/08/07

Er moet gezaaid - negende log

In ons geloofsleven zijn christenen ook bezig met zaaien, en dan van de woorden die we doorgekregen hebben van God. Het zaaien van het Woord is een spreekwijze uit de Bijbel (1 Kor. 3,5 e.v.), waarbij we beseffen dat God dan zorgt voor opbrengst: vruchten en fruit. Die spreekwijze is zo treffend en de overeenkomst vanuit de groene natuur zo raak. Altijd moet er gezaaid worden. Zonder te zaaien – of zo je wilt: zonder te planten – geen aardappels, maar ook geen meel, dus geen brood, pizza of patat, geen popcorn en groente, kortom: geen normaal menselijk leven zonder dat er altijd gezaaid wordt. Tuinieren en zaaien verbindt mij met de basics van ons menselijk leven en bestaan. Ik kan het nooit laten, waar ik ook ben, te kijken naar gewassen, en te speuren naar zaadjes, van bomen, planten en fruit (foto 53). Maar hoe doe je dat op een –geologisch gezien – vulkanisch, rotsachtig eiland, wat onbewerkt niet anders is dan woestijn? Ik doe het zo: in de steenachtige grond rond ons huis maak ik een open plekje met wat voorhanden is: een hamer en een spijker (foto 51). Ik graaf de stenige grond een paar centimer af, en vul de kuil met gekochte tuinaarde. Daarin zaai ik de pitjes van wat we hier dagelijks eten: meloen (patia), pompoen (pampuna) en papaya (maumau). Tijdens deze voor mij therapeutische bezigheid (tuinieren doet je echt goed) spot ik nog een vrij zeldzame, schuwe Chuchubi Pretu (foto 52), terwijl de ‘normale’ Chuchubi zoals altijd bijna overal luidruchtig aanwezig is (foto 54). Na de tuingrond toegedekt te hebben met een laagje oorspronkelijke steenaarde, geef ik elke dag water, en na enkele dagen beginnen de plantjes te verschijnen: eerst de pampuna en de patia (foto 55), de papaya komt later. Op hoop van zegen, soms zelfs met tranen van de moeiten, zoals Psalm 126 zo beeldend uitdrukt (in tranen zaaien, maar oogsten met gejuich ... ). Voor ons is het 'op hoop van zegen', want als er sprake zal zijn van vruchtjes, zijn wij al lang weer weg, hier. Zo gaat het met het geestelijke zaaien ook: de één plant, de ander begiet, en God zorgt voor vruchtjes ...

3 comments:

Bart en Claudia said...

Prachtig stukje, Roel !
Helemaal op mijn lijf geschreven, ben een echte tuinierder en voel me heel gezegend met mijn oogst....alle dank aan de HEER !....

Grote wens van mij is om een olijf, vijg en een citroenboompje te hebben.... waan me dan in Bijbelse streken ;)
Zijn jullie bijna op de terug reis ? Nog héél veel fijne dagen daar toegewenst en hoop jullie gauw weer te zien!

Ps. voor de katten wordt goed gezorgt hoor ;)

roel said...

Hallo, familie Boonstra, dat heb ik nou ook, die herkenning van de natuur met de dingen die in de Bijbel voorkomen. Misschien ook wel logisch, want Jezus sluit daar steeds bij aan, en de profeten eerder ook al. Jammer dat het bij ons in Nederland wat koud is voor vijgen en olijven, maar als je een kas hebt, of een serre, zou het best nog kunnen, denk ik. We zijn er weer op 2 september, hartelijke groeten voor jullie allen, en tot gauw! Roel & Madeline

Ineke Baron said...

Vandaag op de zandvlakte in Norg was het thema voor de kinderclub: het verloren schaap. en ik moest denken aan jouw verhaal over de herder. Dat je op zoek was naar de herder en hij was er niet. Toen ik daarover doordacht dacht ik... in het verhaal in de bijbel was de herder ook weg. Hij was op zoek naar het verloren schaap.
Loslaten is moeilijk maar ook zo rustgevend... wij mogen loslaten omdat Hij niet loslaat... en geweldig toch gewoon wat we dan wel mogen doen. Gewoon een zaadje in de grond stoppen.