samen gaan: Kornelis Sietsma, portret

2012/11/13

Kornelis Sietsma, portret

Oudoom dr. K. Sietsma De broer van mijn opa Jilt Sietsma, Kornelis, een oom van mijn vader dus, was predikant, tot hij in de Tweede Wereldoorlog werd opgepakt, weggevoerd, en in 1942 in gevangenschap te Dachau overleed. Ik schreef op 17 september 2008 op dit blog het volgende: "Op de dag erna (2 februari 1942) is K. Sietsma, oom van m'n vader S.J. Sietsma, opgehaald door twee mannen van de ‘Sicherheitsdienst’, en in bewaring gesteld, eerst te Amsterdam, later in Amersfoort. In 2011 ging ik voor het eerst naar de Schinkelkerk in Amsterdam, waar toen een tuincentrum (Urban Green) in was gevestigd (zie blog 31/08/2011). Van hem is slechts een enkele foto beschikbaar (ook verderop in dit blog) In de afgelopen week kreeg ik de foto van een mooi schilderij van hem digitaal toegestuurd door collega J. Kruidhof. Hij is geïnteresseerd in het leven en werk van dr. K. Sietsma. Als je contact met hem op prijs stelt hierover, stuur hem dan een mail. Zijn mailadres vind je in de reacties op dit bericht. Hierbij,oudoom Kornelis (Kees).

5 comments:

Anonymous said...: Wauw wat mooi Roel, vorige week had ik zijn prekenbundel over Job nog in handen.Ik heb em in het Nederlands en in het Engels en ik ben er heel zuinig op!

Zeg, ook mooi de foto boven je blog, de brug van Zaltbommel! Bruggen hebben een betekenis in zich. Er gaat rust en weidsheid van uit. En nog veel meer..
Ineke Baron; 14 November, 2012
roel said...: Inderdaad een heel bijzondere oudoom!; 15 November, 2012
Anonymous said...: Ik zocht even in zijn preken naar wat mij zo bij is gebleven van zijn preken - maar nu ik eenmaal weer aan het lezen ben blijf ik lezen... Er zit zo'n bewogenheid en wijsheid en inzicht in zijn woorden. Neem hoofdstuk 3: Levensfilosfie en worsteling uit de diepte: ik citeer even het derde punt:

In deze dingen zondigde Job met zijn lippen wel, de gedachten van zijn hart en de woorden van zijn mond waren niet zuiver voor God. Zijn zondebesef was niet sterk genoeg. Hij zag niet Gods recht ons alles te ontnemen, als Hij op ons ziet. Hij zag niet het onverbeurde van al Gods zegeningen klaar en helder genoeg. Hij zag niet het pleit van de Here in de verdelging van de ongerechtigheid en in de uitroeiing van het kwaad.
Toch is er bij hem een getuigenis van het nochtans des geloofs. Dat zien wij het beste bij den derden blik op de sprekende mensen, daarbij word de tegenstelling volkomen.
De zelfgenoegzaamheid der vrienden en de verlossingsbehoefte bij Job, noemden wij dit.
Want Job blijft niet in het algemene; hij wordt uitgedreven tot de roep om verlossing.
Jobs spreken loopt uit op onze tekst. Het is het middelpunt van Jobs spreken. Het is het middelpunt en knooppunt van het gesprek. Het springpunt naar alle zijden.
De vrienden zijn wijze mannen ten einde toe
Nee,hun mond verdoemt Job niet, maar eigen woorden doen het,
Zij wijzen Job slechts de plaats van diegene die God niet kent, en hij moet zelf de toepassing maar maken; het is slecht zijn beeld, dat zij tekenen (15: 6,17,v.v.)
De Geest spreekt uit hun woorden, en zij concluderen slechts, met duidelijk, zij het indirecte toepassing op Job, 29 Dat wacht hem die God ontrouw is. Dat is de erfenis die God voor hem bestemd heeft.’ ((2-:3,29)
Zelfgenoegzaam noemden wij dat. O nee, dat zéggen ze niet. Zij zeggen veel minder mooie woorden van zichzelf dan Job. Er is hun hun zeggen heel weinig zelfverheffing.
Maar daardoor is het juist allemaal zelfverheffing. Zij schakelen zichzelf uit en daardoor schakelen zij zichzelf in.
Zij redeneren om zichzelf heen, maar hun aanwijzing is er niet minder duidelijk om. In al hun gepreek is er toch een zachte vermaning: Kijk naar ons; ons leven en onze leer is in overeenstemming, en zijn wij niet gezegend?
Het is de zelfgenoegzaamheid, die zichzelf prijst zonder veel rechtstreekse woorden, zonder brallende grootspraak. Die de algemene kleinheid van de mens erkent, de algemene zondigheid maar waarbij de ijdelheid en zelfgenoegzaamheid door deze erkentenis heenstraalt met onmiskenbare duidelijkheid. Het is de mens, die de verdorvenheid erkent, maar deze met geen vinger aanroert, die om zijn erkentenis geprezen wil worden, die zich op zijn zuiver erkennen van de algemene geringheid beroemt. Dit is ook een vorm van Farizeïsme!

Ineke Baron; 16 November, 2012
Anonymous said...: --- en in hfdst.2 bij punt 3:
Wat zouden de vrienden gezegd hebben als zij een blik konden werpen in de verdere geschiedenis van Gods wereld, in het vervolg van de geschiedenis van het rijk van God?
Wanneer zij de bloedige schavotten en de rokende brandstapels, de sombere gevangenissen van Siberië en de concentratiekampen van Duitsland? (ik heb even gekeken maar deze preken dateren van voor 1939, wat een betrokkenheid bij deze situatie in Duistland. en niet wetende dat hij daar zijn dood zou vinden I.B.)
Wat zouden zij gezegd hebben van de geselstriemen op de rug van Paulus en van het onthoofde lichaam van Jacobus, de zoon van Zebedeus; van de apostelen, die zicht verheugden, dat zij het waard werden geacht om de Naam van Christus smaad te lijden?
Scherper en oneindig belangrijker: hoe zouden deze mannen ruimte hebben in hun beschouwing voor de doornenkroon in de hof van Pilatus en voor de zweetdruppel van bloed in Gethesemane’, en voor het middelste kruis op Golgotha?
De Man van Smarten hadden zij geen plaats gegund in hun redenering; voor Hem hadden zij geen oog Hem hadden zij niet nodig en Hem begrepen zij niet.
Daar is iets in Job, daar blijft iets in Job, waarin Hij de Christus ziet, waarin hij iets van Hem verstaat, waarbij hij ruimte laat voor het mysterie van het lijden zonder persoonlijke schuld.
Hij begrijpt het niet, deze Job, maar hij sluit het niet uit. Hij weet het niet, maar hij kan er straks een blik op werpen. Bij hem is nog plaats voor de genáde...; 16 November, 2012
roel said...: Voor contact met J. Kruidhof over K. Sietsma, mail to: J.Kruidhof [kruid218@planet.nl]; 13 December, 2012