A próxima notícia (não mais inverno …) é bilíngüe: português e holandês.
Zo gewoon of vervelend regen voor ons, hier, in Noordwest Europa kan zijn, zo verademend en heerlijk is het in tropische delen van de wereld. Toen we in Maceió, vlak bij de evenaar, in tropisch Brazilië waren komen wonen, in 1993, ( zie: http://www.irbmaceio.com.br/index.htm )maakten we een ‘winter zonder regen’ mee. Dat wil zeggen: een regenseizoen waarin de regen uitbleef. DROOGTE. Elke dag was het heet, en droogde de aarde meer uit. Er groeide niets meer, en het grondwaterniveau daalde steeds verder. We voelden ons enorm afhankelijk van de aanvoer van drinkwater en groenten, en voedsel. We maakten ons bezorgd. Ik was op bezoek bij Maria, een oud vrouwtje van de gemeente. Ze woonde in iets dat wij een oud vervallen schuurtje zouden noemen, met een vloer van aangestampte klei, muren van rechtopstaande takken, opgevuld met klei, en een dak van takken, waarop gaas en golfplaten waren gelegd. Zo kon je overleven. Ze had een groot voordeel, want het huis was haar eigendom, dus ze betaalde geen huur. Maria was altijd vriendelijk en gastvrij, een levende levensles. Haar man, Antônio, en ook al lang uit de werkroulatie, probeerde zo veel mogelijk in het levensonderhoud te voorzien door de groentetuin te onderhouden. Ik was bezorgd. Ik zag de bruine bonenplantjes staan, die schreeuwden om water, en vroeg bezorgd: “Zou het nog wel gaan regenen, Maria? Het is al zo lang droog!” Toen ik dat zei begon ze vriendelijk maar hartelijk te lachen. “Natuurlijk”, zei ze. Zie je elke dag die wolken niet aan de hemel voorbijkomen? Op een dag gaat het regenen. Ik weet niet wanneer, alleen God weet het, maar op een dag komt het!” Ik was geraakt door haar vertrouwen en het gaf me moed. Daarna heeft het nog lang geduurd, voordat het ging regenen. Maar we zijn allen gespaard en geleid door die regenloze winter.
Rui Lima vertelt dat zoiets in Jacobina (Ba) gebeurde. Een jaar zonder noemenswaardige regen, meldt hij op 30-01-2008. En dan op de 31e komt de regen. Met bakken uit de hemel. Je ziet dikke stralen op het ritme van de golfplaten van het afdakje stromen. Het peertje onder het dak is aangedaan, zo is de hemel verduisterd door die regen. Puur genieten!
Wat, als het eens nooit meer winter zou worden? Een berichtje in ’t Portugees, en daarna (bijna)identiek in ’t Nederlands, verschenen als Signaal in de Feanster, 05-02-2008.
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment