Waar is de herder? - Tweede log

Op woensdag liep ik in de vanuit Vista Montanha, waar we wonen, de onherbergzame ‘knoek’ in, zo heet het onontgonnen landschap van Curaçao (foto 21 en 22), dat bestaat uit vulkanische rotsgrond, waar alleen maar doornen en cactussen groeien (foto 20), in de doornstruiken kun je een kleine soort valk zien (foto 19). Opeens hoorde ik vanuit een doornig bosje een zacht gekerm. Was het een verwilderde kat? Nee, het leek op geblaat van een lammetje. En ja, middenin dat doornige bosje lag een klein geitenlammetje te blaten (foto 18). Toen hij me opmerkte, werd het heviger en intenser. Ik kreeg de neiging het uit die doornen te halen en mee te nemen, maar tegelijk dacht ik: dat is niet verstandig. Waar ga ik ermee heen? In de verte hoorde ik geiten mekkeren, maar het was niet zeker of ik die bereiken kon. Als het lam mijn geur zou oppakken, zou de moeder haar lammetje ook nog kunnen verstoten. Ik heb het lam niet aangeraakt, en ben doorgelopen. Allerlei gedachten gingen door m’n hoofd: was ik liefdeloos voor dit lammetje? Had het m’n hulp niet nodig? Ik liep door en haalde later die kleine geitenkudde in (foto 17). Als er een herder oppasser bij was, zou ik uitleggen waar het lammetje was. Maar er was geen herder te bekennen. Ik liep weer door, en merkte hoe de geiten weer terug begonnen te lopen. De wind kwam nu van hun kant naar mij toe, en ik hoorde hoe het lammetje en z’n moeder contact maakten. Toen ze bij elkaar in de buurt kwamen, begon het lam hevig te blaten, en de moeder antwoordde. Daar word je blij van. Maar het is ook wonderlijk, dat ze elkaar zo weten te hervinden. De moedergeit was hier de goede en beste herder. Soms moet je ook even niet herder willen zijn. Dan komt een lam terecht. Maar altijd blijft die waarheid mooi en goed, of je de rol hebt schaap of herder of lam te zijn: de HEER is mijn herder (psalm 23). In Willemstad gingen we naar de drijvende markt: meloenen uit Venezuela (foto 16)